πρακριτικός

-ἡ, -ὁ, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη μετακλασική, δηλαδή τη δημώδη ινδική γλώσσα

2. (το θηλ. εν. και το ουδ. πληθ. ως ουσ.) η πρακριτική τα πρακριτικά

η δημώδης ινδική γλώσσα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. prakritic < prakrit < αρχ. ινδ. prākrta < prākrta «φυσικός, συνηθισμένος, κοινός»].